De van geboorte Russische Oleksandra (95) voelt zich geweldig in het verzorgingshuis in het westen van Oekraïne. Heel bijzonder, als je bedenkt wat ze allemaal meegemaakt heeft! Net op tijd, een dag voordat haar appartement gebombardeerd werd, werd ze geëvacueerd uit Chasiv Jar. Een week later arriveerde ze per trein in het verzorgingshuis in Dunaivtsi. Het kostte haar moeite, net als veel ouderen, om afscheid te nemen van haar geliefde Chasiv Jar, waar ze zolang met haar man woonde.
Oleksandra’s jeugd
Oleksandra is geboren in een gehucht in de uitgestrekte Russische bossen. Ze groeide op in een heel normaal gezin met vier broers en zussen en veel huisdieren. Als oudste was ze verantwoordelijk voor haar broertjes en zusjes toen haar vader in 1941 moest strijden in de oorlog en haar moeder de meeste tijd in het ziekenhuis doorbracht met het verzorgen van gewonde soldaten. Gelukkig kon ze gewoon naar de plaatselijke school waar ze een basisopleiding afrondde.
Toen ze een jaar of 20 was ontmoette ze haar grote liefde tijdens een reisje met haar collega’s. Een half jaar later trouwden ze en verhuisde ze naar Chasiv Jar, de geboorteplaats van haar man, 1.000 km verderop. Hier woonde ze 75 jaar waarvan ze er 35 jaar werkte als kleuterjuf.
Een grote verandering
Na het verlies van haar man, toen ze ongeveer de pensioengerechtigde leeftijd had, gebeurde er iets dat haar leven veranderde. Een vriendin, die net een moeilijke operatie had ondergaan, vroeg of ze haar wilde begeleiden naar een protestantse kerkdienst. Hier kreeg ze vriendinnen en leerde er Evgeny Tkachov kennen. Zoals de meeste mensen in Oost-Oekraïne wilde Alexandra niet meteen na het begin van de oorlog verhuizen. Het kostte haar bijna een jaar om te besluiten dat het tijd was om verder te gaan met het volgende hoofdstuk van haar leven.
Evgeny kon haar net op tijd redden uit de stad die constant onder vuur lag. Hij bracht haar naar de dichtstbijzijnde veilige stad, naar een lokale kerkgemeenschap. Hier verbleef ze ongeveer een week voordat ze naar het verzorgingshuis verhuisde. De zoon van Evgeny, Gennady, ontving haar met open armen. Hij was blij om haar te zien omdat hij haar al sinds hij een kleine jongen was, kent! Zo kwam Oleksandra toch een beetje thuis.
En nu woont ze nog eens 1.000 km verwijderd van Chasiv Jar. Haar man en zoon zijn overleden. Haar kleinzoon is niet erg betrokken bij haar leven. Toch stralen haar ogen. Ondanks de oorlogen die ze heeft meegemaakt en meemaakt, wetend dat ze nooit meer terug zal keren naar het Chasiv Jar dat ze ooit kende en dat ze zo mist.
Hoe kan ik helpen?
Er zijn veel eenzame ouderen in Oekraïne. Die afhankelijk zijn van onze hulp. Wil jij hen helpen? Lees hier meer.
Help eenzame ouderen in Oekraïne