Voor mensen met een handicap in Moldavië is de situatie niet te vergelijken met die in Nederland. Daarom spraken we af met Galina (22). Zij vertelde ons over obstakels, overwinningen en dromen in haar leven.
Galina: “Ik heb een spierziekte die zich openbaarde vanaf mijn eerste levensjaar. Ik kon al lopen voor m’n eerste verjaardag. Maar al snel lukte dat niet meer en lag ik veel in bed. Mijn moeder moest werken en mijn oma zorgde voor mij. Zij deed oefeningen om m’n benen soepel te houden. Ik heb nooit buiten kunnen spelen of rondrennen.
Na veel ziekenhuis bezoeken moest ik me erbij neerleggen dat ik nooit meer beter zou worden. Ik kon wel huilen maar heb toch kracht gevonden om door te gaan. Het is heel moeilijk voor m’n ouders. Daarom heb ik een doel in m’n leven gesteld: ik wil iets betekenen voor m’n ouders en ga me meer en meer bekwamen in het handwerken!“
Galina blijkt een echte doorzetter. Als klein meisje kreeg ze vier jaar thuisonderwijs. Na de middelbare school volgde ze een opleiding tot boekhoudster. Maar dat diploma leverde geen toegang tot de arbeidsmarkt op. Daarna probeerde ze administratief werk voor een bedrijf te doen, maar ook dat lukte helaas niet. Toen ontstond het idee om te gaan handwerken en haar producten te verkopen.
Galina ontvangt van de overheid een invaliditeitsuitkering van €110 per maand. Van de lokale overheid krijgt ze zo nu en dan een voedselpakket. En de plaatselijke kerk doneerde een rolstoel. Van de uitkering worden elektriciteitskosten betaald. Maar er is niet genoeg geld om kolen of stookhout te kopen. Galina: “Mijn vader gaat af en toe het bos in om een boom te zagen, of hij vraagt de burgemeester om hulp.”
Veel hulp van de plaatselijke overheid kunnen ze niet verwachten. Toen Galina aangaf graag verder te willen studeren, kon vervoer naar school niet geregeld worden. De burgemeester vond dat haar ouders daarvoor moesten zorgen. Geld voor aanpassingen in en om huis is er ook niet.
Het grootste probleem voor Galina is dat ze niet zelf naar buiten kan. Een helling naar de straat zou een mooie oplossing zijn. Galina: “Dan hoef ik mijn ouders niet meer te vragen om mij naar buiten te brengen. En kan ik op mooie dagen in de zon handwerken. Ik hoop zo ook wat meer mensen te zien. Dit is mijn droom: naar buiten kunnen!”
Galina breit en haakt graag. Daar is ze hele dagen mee bezig! Op markten in de omgeving brengt ze haar waar aan de man. Haar vader begeleidt haar. Soms verkoopt ze veel (2.000 Leu) en soms maar 60 Leu. Af en toe gaat ze naar een ‘festival’. “Op een festival tref je andere creatievelingen en kunstenaars aan. Daar leer ik dan weer van!”, vertelt ze opgetogen.
Ondanks haar handicap heeft Galina een grote droom: een eigen winkeltje in de stad. Hier is ze heel realistisch over. “Daarvoor zijn meer ondernemers nodig die samen willen werken!”
Help mee!
Heeft Galina’s verhaal jou geraakt? Doneer dan voor een betrouwbare bus voor onze samenwerkingspartner Romeo Cucireav zodat hij Galina, haar ouders en zusje kan blijven voorzien van voedsel en stookhout.
Klik hier voor een donatie om Galina en andere mensen in Moldavië te helpen.